Wednesday, September 19, 2007. Wednesday, August 29, 2007. Thursday, June 28, 2007.

آمد به سرای دل سی روز شکیبایی. هرگز نبود ماهی این سان همه زیبایی. هر صبح سحر آید آیات سماواتی. هر شام اذان گوید بر سفره مینایی. منتظرم تا بازآوای دلنشین دعای سحرت. روشنی بخش تاریکی هایم گردد. و هر افطار نغمه زیبای ربنایت در گوش جانم طنین انداز شود. چقدر چشم به راهت بودم. چقدرثانیه ها را به دقت شمردم. تا حلول دل انگیزت را به نظاره بنشینم وهرشب سجاده ستایشت را با دعای افتتاح بگشایم.

Retape dans le champ ci-dessous la suite de chiffres et de lettres qui apparaissent dans le cadre ci-contre.

چه زیباست بخاطر تو زیستن. و به عشق تو سوختن! و چه تلخ و غم انگیز است دور از تو بودن و برای تو گریس تن. ای کاش می دانستی بدون تو مرگ گواراترین زندگیست ! دون تو و به دور از دستهای مهربانت زندگی چه تلخ و ناشکیباست . چه زیباست بخاطر تو زیستن . انیه ها را با تو نفس کشیدن . زندگی را برای تو خواستن ! چه زیباست عاشقانه ها را برای تو سرودن. بدون تو چه محال و نا ممکن است زندگی .

آرامش هنر نیندیشیدین به چیزهایست که ارزش فکر کردن نذارند. اآن که مست آمد و دستی به دل ما زد و رفت. خواست تنهایی ما را به رخ ما بکشد. حال و حوصله چیزیو ندارم. به تلخی یه فنجون قهوه. دیگه میتونید خانم دکتر صدام کنید. اما الان هیج حسی بهش ندارم. برای هر کسی که ادع.